Docent en angstige Creatie
Het is enige tijd geleden dat ik op mijn blog heb geschreven. Ondertussen ben ik volop aan het lesgeven als kersverse kunst docent op de middelbare school. Super toff! Alleen... er is een angst die mij aan het achtervolgen is...
Ik ben bang mijn passie en energie voor het creëren kwijt te raken.
-----
Van alle hectiek van het lesgeven op een nieuwe school tot dingen regelen voor de koop van ons eerste huisje (hoera!), heb ik schaamwekkend weinig tijd gespendeerd aan het beoefenen van mijn passie.
Deze angst deelde ik met een collega. Zij vertelde dat zij met de jaren steeds minder zelf ging maken... de schooltaken werd drukker, ze kreeg kinderen erbij... het ging zowat vanzelf. (Herkenbaar?)
Diezelfde avond, maakte ik vol opgekropte angst een kleine photoshop creatie gebaseerd op het lesgeven (zie boven). Het was na 10 uur avonds maar ik moest en zou *iets* maken! Elke dag dat ik niets gemaakt had, zorgde ervoor dat de angst steeds reëler werd dat dit "het nieuwe normaal" zou worden. Dat ik dreigde dezelfde kant op te gaan als velen voor mij!
De dag erop stond ik vermoeid voor de klas en tot grote teleurstelling was mijn angstig gevoel nog steeds niet beduusd.
-----
Ik had geen vervolgplan. Alleen een angst dat weg moest. Na school scrolde ik fervent door Pinterest en Instagram, op zoek naar inspiratie en houvast. Ik wilde oefenen, maken, tekenen... iets! Ik maakte elke dag minstens 1 losse tekening, maar was nog steeds niet tevreden.
-----
Frustratie bouwde op. Wat was nu het probleem met die rot angst? Ik was toch aan het maken? Tekenen? Dat was toch wat ik wilde? Toch...?
Wat wilde ik nu echt bereiken? Wat was ik, in de kern, bang voor?
Vastroesten. Ik ben bang om vast te roesten. Bang om te settelen. Bang dat "dit het is". De afgelopen 5 jaar was het doel duidelijk: afstuderen, een baan bemachtigen , een huis kopen.
En nu dat dat behaald is... is er een onbekende leegte. Voorheen kon ik me makkelijk centreren, ik wist waar ik naartoe werkte. Keuzes werden afgewogen voor het groter geheel. Vaardigheden bemachtigd en beoefend omdat het voor "later" handig zou zijn. En nu is het "later". Wat komt er na "later" ?
Misschien krijg ik er met de komende jaren een mentorschap erbij, krijg ik kinderen, of wordt ik decaan... ? Dat zou de logische volgende stappen kunnen zijn...en die gedachte...dat dat mijn "opties" zijn... vind ik verschrikkelijk.
-----
Wat is het volgende doel!? Hoe ga ik groeien als maker? Hoe wil ik groeien als mens?
De antwoorden heb ik nog niet.
Het enige wat ik heb is een gulzige passie, ogen die altijd vooruit kijken, handen die willen maken en een hart die hoopt.
En ik hoop oprecht dat de "later"'s nooit genoeg zullen zijn.
-----
💛
Reacties
Een reactie posten